Rozdział I

Początek historii

Część II - Mroczny Ninja wkracza

- Zmęczyła mnie strasznie tak akcja w Ame, z chęcią bym odpoczął.
- Będziesz miał na to jeszcze czas. Potem wracamy.
- Co? Po co? Przecież on już uciekł. Zapomniałeś czegoś? Chcesz go ścigać?
- Nie... Niech przekaże wszystko Tobi'emu. Niech się boi. Po za tym Sakashi tam będzie.
- Aaaa... On jest kluczem do tego Uchihy...
- Właśnie. Ale przedtem potrzebuje więcej chakry. Hachibi i Kurama będzie dobrym jej źródłem.
- Nie zamierzasz teraz walczyć z nimi chyba?
- Nie. Najpierw trzeba się z nimi pobawić.
- Co?
- Wszystko zrozumiesz w swoim czasie.
- Skoro tak mówisz...

Szli dalej, a tymczasem gdzieś dalej ktoś wybrał się na spacer do lasu, aby rozwijać swoją pasję.

- Tu chyba będzie dobre miejsce. Cisza... spokój... oparcie... Mogę spokojnie rysować.

Spokój... do czasu.

- Trochę cieni, trochę poprawek...

- Gdzie teraz w ogóle idziemy?
- Na spotkanie z Kuramą.
- Co? Teraz?
- Spokojnie... Nie będzie to walka na serio. Zresztą przyda się trochę większy wachlarz jutsu.
- Aaaa, Rasengan.
- I Raikiri - też się przyda.
- Skoro tak mówisz...

- Ech, głupio wyszło. Zaczynam już tworzyć nowe zwierzęta.

- Jesteśmy blisko, 5...
- Co? Czego blisko?
- 4...
- O co chodzi?
- 3...
- Powiesz? -.-'
- 2...
- ...
- 1...
- Nosz!
- 0... Katon: Dai Endan

- C-co jest! Skąd ten ogień, Ninpou: Chojuu Giga! - i po chwili znalazł się w powietrzu.
- Aaaa, to o niego ci chodziło. Ale mogłeś powiedzieć o co chodzi...
- Kim jesteście i czego chcecie!
- Kuramy...
- Kogo?! - spytał zdziwiony Sai, wówczas znana była tylko nazwa "Kyuubi".
- Zejdź, a się przekonasz! Fuuton: Shinkuuha!
- Tym mnie idioto nie trafisz.
- Idioto! Jak ty mnie nazwałeś!
- Nikiru... spokojnie.
- Nazwał mnie idiotą!
- Zostaw go mnie, odpocznij lepiej po tamtej walce. Zregeneruj siły, będziesz ich potrzebować.
- Dobra...
- *Co oni knują? Kim oni w ogóle są?*
- Jesteśmy...
- *Czyta w myślach?!*
- ...tymi... spostrzegawczy jesteś. A teraz zejdź z tego ptaka.
- Ani mi się śni! Ninpou: Chojuu Giga! - stado jastrzębi pomknęło w Jego stronę. - *Pokracznie mi wyszły...*
- *Amaterasu.*
- *Uuuu, ostro i to na początek.*
- C-co jest!? *Amaterasu. Skąd on je zna? Czy to jest jakiś ocalały Uchiha?*
- Ocalały to złe słowo. Zapomniany jest trafniejsze.
- *Łatwo nie będzie.*
- *Seppaku no Jutsu.* - Sai został wyprowadzony z równowagi i spadł na ziemie.
- Auć, kurna. Co to było.
- Proste jutsu. Dałeś się w nie złapać.
- Czego chcesz?!
- Pokoju... ale to już inna bajka. Wstań i walcz na miecze.
- Nie będę wykonywał twoich poleceń!

Wtem On wyciągnął lewą rękę z długiego rękawa czarnego płaszczu (podobnego do tego Akatsuki tyle, że całego czarnego i dłuższego...). Ręka nie była jednak zwykła, jak każda inna. Była zdeformowana, jakby po "spotkaniu" kwasem.

- Co się stało z twoją ręką...
- Powiem tylko, że nie jest to żadna rana ani upośledzenie. - po czym z ręki (tak z ręki!) wysunęła się srebrzasta katana o czarnej rękojeści. - Walcz. - rzekł.
- Chyba nie mam wyboru. - wyciągnął swe wakizashi i pierwszy ruszył do walki. - Zobaczymy co tam umiesz!
- Przydałby się popcorn...
- *Muszę się przyjrzeć jego Sharingan'owi.*
- Powodzenia...
- *Nawet moich myśli nie zostawisz w spokoju!*
- Nie umiesz ich ukrywać.

Nadeszła konfrontacja.

- Niezły blok.
- Postaraj się lepiej.
- *Cienias...*

Sai atakował jak potrafił. On blokował każdy cios i nawet się nie ruszał. Nogi miał lekko rozchylone dla lepszej stabilności. Jedyne Jego ruchy ograniczały się do lewej ręki i lekkich skrętów tułowia. Po za tym się nie ruszał. Sai odskoczył.

- Nawet się ruszyłeś...
- Z takim przeciwnikiem ruch jest zbędny...
- Więc po co chcesz walczyć. Zabij mnie i tyle...
- Nie... Na to przyjdzie czas.
- Czyli jednak tu zginę.
- Może... - po czym ruszył na przeciwnika. - *Tsukiyomi.*

- Hę? Gdzie ja jestem?
- W moim świecie. Świecie iluzji...
- Świecie iluzji... Czy to jest... ta technika Sharingan'a... Tsukiyomi.
- Bystry jesteś jak na gościa w takim wieku. - po czym otworzył oczy.
- Co?! Jakim cudem O.o *Rinnegan w lewym oku, Mangekyou Sharingan w prawym...*
- Nie bój się, póki co cię nie zabije. I mała poprawka: w prawym oku znajduje się JMS...
- JMS? Co to oznacza?
- Nie mogę ci za dużo ujawnić, ale... i tak nie zrozumiesz. Jikan Mangekyou Sharingan!
- *Jikan?* Mniejsza o to. Skoro i tak zginę, chce dowiedzieć się paru rzeczy przed śmiercią...
- Co cię trapi?
- Co zamierzasz? Albo zapytam lepiej. Kim ty do cholery jesteś?!
- Hmmm, a więc chcesz znać odpowiedź na pytanie, na które odpowiedzi nie znam...
- Nie udawaj głupka. Wiem, że nie jesteś przeciętny. Uaktywnienie 6 poziomu Sharingan'a i Rinnegan w lewym oku to nie byle co.
- Dobra dedukcja. Szósty poziom... Konoha ma bardzo dobrych i mądrych ninja.
- Sam kiedyś przecież należałeś do Konohy.
- Taa... Lecz zerwałem z nią więzi. Może i ludzie są w niej inteligentni, ale rządzą nią sami partacze. Nigdy nie wybaczę starszyźnie rzezi klanu Uchiha.
- Co?
- Widocznie nadal jest to utajnione. Starszyzna wioski zleciła Itachi'emu Uchiha rzeź klanu, aby nie stał się on zbyt silny. Jak wiadomo wykonał ten rozkaz, jednakże nie wybił wszystkich. Podczas tej masakry przeżyli 3 członkowie klanu, którzy w nim się znajdowali.
- Sasuke... Itachi... i kto jeszcze?
- Osoba, która wykiwała samego Itachi'ego i Danzo...
- D-Danzo?!
- Jak wiesz organizowany jest szczyt 5 Kage 5 największych wiosek świata. Danzo zostanie wybrany jako Hokage i wyruszy na spotkanie w imieniu Wioski Liścia.
- Danzo nas zdradzi... Nic dziwnego, że nałożył mi tę pieczęć.
- Nie chce by ludzie dowiedzieli się o jego sekrecie.
- Jakim sekrecie?
- Sekret to sekret. Dowiesz się później.
- Dobra! Kim był 3 ocalały!?
- O tym również dowiesz się kiedy nadejdzie pora.
- Wracając do tematu. Kim ty jesteś! A może CZYM jesteś!
- Czym? Zapewniam cię. Jestem człowiekiem.
- Powiedz swoje imię!
- Zamknij się! - Sai został przebity przez dwóch iluzjonicznych ninja.
- Kur... Ten ból jest prawdziwy.
- To zaawansowane genjutsu. Ból jak i wyczerpanie są prawdziwe i przenoszą się do realiów.
- Źle zareagowałeś na moją prośbę. Musisz wstydzić się imienia albo mieć inny pretekst.
- Opcja 2 jest trafniejsza.
- Widać, że tego raczej mi nie powiesz. Opowiedz, więc coś o swoim partnerze.
- Nikiru? A co tu o nim opowiadać.
- To twój brat? Towarzysz? Czy marionetka żeby wykonać jakiś chory plan. - znów poczuł przekłucie. - *Znowu.* - twarz mu się skrzywiła, z ran lała się krew.
- Realistyczne, nieprawdaż?
- Bolesne.
- Nikiru to mój towarzysz, wierny przyjaciel z przeszłości. Pomaga mi zrealizować mój cel. Przy czym dobrze się bawi... Za dużo ci już powiedziałem. Kończmy to.
- Zginę?

I... Nagle cała iluzja znikła. Świat iluzji zniknął. Sai ocknął się nagle i zauważył, że On biegnie na niego jakby czas się zatrzymał i teraz ruszył dalej.

- *Tak jak mówił Kakashi-sensei. Parę sekund w rzeczywistości... minuty, godziny, a nawet dni w "tamtym" świecie.*

Zbliżał się, był coraz bliżej... Był już metr od Sai'a, gdy nagle wkroczył...

- Rasengan! - wyskoczył znad drzew z Rasengan'em pewien ninja, jinchuuriki Kuramy, Uzumaki Naruto. Był nad Nim i próbował zadać cios Rasengan'em od góry... próbował.
- *O.o Naruto!*
- *Na czas. Co do sekundy...*

Mroczny Ninja wykorzystując swój pęd puścił swą katanę i poruszając się do przodu złapał ją w staw łokciowy (pachę), lewą ręką - gdyż tylko tą operował - złapał Naruto za przedramię i unikając (i puszczając katanę) jego ataku rzucił nim w swoją prawą stronę. Następnie łapiąc, będącą w powietrzu katanę zablokował cios wakizashi Sai'a i odskakując na swoją pierwotną pozycje (w stronę Nikiru) uniknął kopniaka Sai'a będącego próbą ataku w Niego.

- Jak on to zrobił, przewidział nasze ruchy i je skontrował.
- Ma Sharingan'a w prawym oku...
- C-co? - spojrzał na Niego, prawe oko Sharingan w formie Mangekyou i Rinnegan w lewym. - Rinnegan... Myślałem, że tylko Nagato go posiada!
- Miło cię poznać... Uzumaki Naruto. - wbił katanę w ziemie.

Ostatnio edytowany przez Sakashi Nara (04-11-2012 18:08:21)

- Kuramy?
- Tak to do niczego nie dojdziemy... Kurama to imię Kyuubiego!
- O.o
- O.o
- O.o
- *Ogoniaste demony mają imię? Hmmm...*
- Tak więc jeśli już wiecie o co mi chodzi oddajcie Kurame.
- Nigdy! Ygh. - Naruto upadł na ziemie i sie skulił, oczy miał zamknięte.
- Naruto! Co się stało!

- Aaaaaa, co to za chakra! - ryknął gniewnie Kyuubi, Naruto leżał przed nim, przed bramą więzienia Kuramy.
- Witaj Kuramo.
- Kim jesteś! - bestia wciąż ryczała.
- Co się dzieje... - mówił Naruto próbując się podnieść.
- Pytam się kim ty jesteś!
- I tak będziesz mój...

Naruto otworzył oczy i wstał o własnych siłach. W jego oczach było dobrze widać nienawiść!

- Co się stało? - spytał niepewnie Sai.
- On... był w środku i rozmawiał z Kyuubim. - mówił zdyszany Naruto.
- Jak na takiego silnego shinobi łatwo Cię to zmęczyło. Ale nie martw się. Następnym razem nie będziesz nic czuł. Zapewniam Cię...
- Co robimy?
- Musimy mieć plan na niego.

Kurama się przebudziła!

- Pier*olić plan! - Naruto we władaniu swojego bijuu ruszył w Jego stronę.
- Naruto nie!
- *Tak łatwo dał się sprowokować...*
- Rasengan!
- *Amaterasu.* - zasłonił się ścianą z wiecznych płomieni, lecz Naruto się tym nie przejmował.
- Idiota! Pcha się prosto w ten ogień!
- *Muszę usunąć te płomienie. Kamui!* - Amaterasu znikło.
- *Na to czekałem...* - w tym samym czasie Naruto uderzył swym rasenganem! Lecz...
- C-co?!
- Brawo... - Naruto przeniknął całym swym ciałem przez Niego.
- *Myślałem, że tylko Tobi to potrafi O.o*

Naruto upadł... Złość Kuramy go wyczerpała.

- *Kim on jest! Ma Rinnengana jak Nagato i do tego ataki przez niego przenikają jak przez Tobiego.* Kim jesteś do cholery! - wykrzyczał z siebie Naruto donośnym głosem.
- Jestem legendą... I przybyłem tu by zostać Bogiem! - wszyscy zadrżeli, Jego wyraz twarzy zrobił się poważny jak nigdy dotąd...

CDN

Ostatnio edytowany przez Sakashi Nara (24-10-2012 17:15:39)

- A teraz zamknij się jeśli życie ci miłe mała! I się kur*a nie ruszaj. - wyciągnął połyskującą katanę i przybrał złowrogą minę. - Chodź za mną i nie próbuj sztuczek, jeden znak i ta katana zmieni się w piorun. Chyba nie muszę tłumaczyć, co będzie potem.
- *Jak mam iść jak miałam się nie ruszać...*

Tymczasem przed dojo.

- Wykończ go!
- Fuuton: Shinkuuha!
- Sakashi! - upadł na kolana... - Saka...
- [Haha] Zostałeś tylko!
- I tamten w dwóch kawałkach! [haha]
- Ty draniu! Nie daruję Ci tego! - ruszył z gniewem na nich.
- Enshou no Kaze. - odepchnął Yoshiego.
- Zaraz zginiesz jak on!
- Coś mówiliście!? Kage Mane no Jutsu! - złapał w cień obu ninja.
- Co? Sakashi ty żyjesz! Ale jak?
- Ja ty to... Kurna przepołowiłem jego lalkę! Kawarimi zrobił.
- Że też daliśmy się nabrać!
- *Wyczerpujące jutsu... długo go nie utrzymam.* Yoshi wykończ ich!
- *Sakaś ty to masz łep...* Już się robi! - wyciągnął ninjato. - Ikazappu! - i ruszył na nich!
- *Sami tego chcieliście.* - gdy Yoshi był tuż przed nim!* *Hiraishin no Jutsu.* - znikł...
- Co?! Gdzie on zniknął?!
- *Dansoujutsu! Ale jak udało mu się z Kage Mane wydostać... Zakłócił przepływ chakry i przeteleportował się poza zasięg. Spryciarz.*
- Witaj... Ryoku Rendan! - posłał Sakashiego wysoko na ziemie, tak że utracił kontrolę na cieniem.
- *Kurna, musiał zostawić gdzieś jakąś pieczęć i się tam przenieść!*
- Sakashi! *Ci ninja są za mocni!*
- Tylko Sakashi umiesz wołać... Fuuton: Shinkuuha!
- *Kurcze, chcą nas oddzielić.*
- Giń! - wykonał potężny ruch nogą i posłał Sakashiego z wielką prędkością w dół!

Uderzył z hukiem w ziemie aż wzniosły się tumany kurzu. Yoshi został skutecznie odepchnięty.

- Teraz na serio zostałeś tylko ty! - krzyknął, gdy już był na ziemi.
- *Fuck, Sakashi powiedz, że żyjesz. Sam sobie nie poradzę!*
- Nie bój się. Zginiesz szybko i bezboleśnie!
- Bezboleśnie? Nie bądź taki humanitarny! Zaj**iemy szczeniaka i niech się wykrwawi.
- *Hę?*
- Kage Nui! - krew... przelała się ich krew...
- Aaaaa, co jest, kur... - upadł na kolana.
- Jak ty to przeżyłeś?! Powinieneś umrzeć!
- Konoha się tak łatwo nie podda, zapamiętajcie to!
- *Sakaś...* - wyciągnął ninjato i zakończył ich żywot!

Oboje złych osunęło się na ziemie... Zbyt wielka pewność siebie ich zgubiła. Nie docenili Konohy! Sakashi zemndlał...

- Sakashi! Ocknij się!

W tym samym czasie.

- Gdzie oni schowali ten zwój!
- Jakby pan się uspokoił to by pan wcześniej znalazł.
- Cicho bądź!
- *Ależ on niespokojny. Ciekawe co u chłopaków. Mam nadzieję, że są cali.* A mo