Wyruszając o świcie, skierowałem się ku górom, idąc ścieżką, którą wyznaczyłem na podstawie zebranych informacji. Góry te były znane z ostrej, nierównej topografii i zmiennej pogody. Musiałem być przygotowany na wszystko, od nagłych opadów deszczu po niebezpieczne, skaliste wzniesienia. Wędrówka wymagała nie tylko fizycznej wytrzymałości, ale również umiejętności przetrwania. Było to dosyć trudne mimo korzystania z moich umiejętności shinobi. Ostrzegany przez moje zwiększone zmysły, unikałem dzikich zwierząt oraz miejsc, gdzie mogłem natrafić na członków Amegiri. W miarę zbliżania się do potencjalnych schronień Amegiri, moje ruchy stawały się bardziej skryte. Poruszałem się głównie nocą, wykorzystując ciemność do ukrycia mojej obecności. Każdy mój krok był cichy i rozważny, aby nie zwracać uwagi. Korzystając z moich umiejętności percepcji, zacząłem zauważać subtelne ślady świadczące o obecności innych osób. Ślady stóp na miękkiej ziemi, pozostałości po użyciu jutsu. Te wszystkie znaki potwierdzały, że byłem na właściwym szlaku. Po jakimś czasie natrafiłem na ślady, które były wyraźnie odmienne od naturalnego otoczenia. Zauważyłem nieregularne wzniesienia i zagłębienia ziemi, które nie pasowały do naturalnej formacji terenu. Po bliższej inspekcji, stało się jasne, że są to ślady po jutsu natury Doton - technice manipulowania ziemią. Przy bliższej obserwacji, dostrzegłem nieregularności, które wskazywały na ukryte wejście. Ziemia w tym miejscu była przemieszczana w taki sposób, aby stworzyć naturalnie wyglądające zasłonięcie, ale dla wytrenowanego oka shinobi, było to oczywiste. Delikatnie dotykając ziemi, poczułem lekkie drgania - znak, że za tą fasadą musi być coś więcej. Stałem przed cieżkim zadaniem znalezienia zamaskowanego przejściem, które było wynikiem sprytnego użycia jutsu Doton. To wejście było zaprojektowane, aby zlewać się z otaczającym je naturalnym krajobrazem, czyniąc je niemal niewidocznym dla nieostrożnego oka.

Wejście do kryjówki było ukryte pod grubą warstwą ziemi i kamieni, które wydawały się być częścią naturalnego zbocza górskiego. Ziemia była starannie uformowana w taki sposób, aby naśladować naturalne warstwy skalne, a niewielkie zagłębienia i nierówności sprawiały, że wyglądała na niezakłóconą przez ludzką rękę. Rozmiar wejścia był na tyle mały, że mógł przejść przez nie tylko jeden człowiek na raz, co świadczyło o ostrożności i chęci utrzymania kryjówki w tajemnicy. Wyraźnie było widać, że ninja używający techniki Doton musiał być bardzo doświadczony, ponieważ precyzja, z jaką ziemia była uformowana, świadczyła o wysokim poziomie kontroli chakry. Kształt wejścia był zaprojektowany tak, aby umożliwić łatwe zamknięcie go z wewnątrz, co wskazywało na możliwość szybkiego uszczelnienia kryjówki w przypadku zagrożenia. W momencie odkrycia wejścia, delikatnie dotknąłem powierzchni ziemi, wyczuwając pod nią pustkę. Moje doświadczenie jako shinobi pozwoliło mi na wykrycie subtelnych różnic w gęstości i teksturze ziemi, co zdradziło obecność ukrytego przejścia. Wykorzystując moje rozwinięte zmysły, potrafiłem wyczuć nawet najlżejsze drgania i zmiany w otoczeniu, co dodatkowo potwierdziło moje przypuszczenia. Odkrycie ukrytych, drewnianych drzwi było decydującym momentem w mojej misji. Stojąc przed wejściem do kryjówki Amegiri, zdałem sobie sprawę, że każdy kolejny krok mógłby mnie wprowadzić w sam środek niebezpieczeństwa. Moje serce biło szybciej, ale umysł pozostał skupiony i czujny, gotowy na nadchodzące wyzwania.