Bez słowa wyszedłem z siedziby i zamknąłem za sobą wejście, kierowałem się w stronę własnego domku. Chciałem odpocząć i wreszcie zebrać myśli do kupy. Ripper został w siedzibie, nie miał tutaj mieszkania więc zajmował podobnie jak Fox, pokój w siedzibie.

Jeden z moich klonów w końcu zniknął dając mi informacje. Spokojnie zdjąłem już bandaż z ręki, która była w znacznie lepszym stanie, zarzuciłem na siebie zbroję i wyszedłem w celu rozmowy z Itachi'm. Wychodząc z pokoju zauważyłem, jak ten idzie w moją stronę.

- Witaj przyjacielu. Właśnie jeden z moich klonów zniknął. Cały czas obserwował on oddział Hokage. Wyruszyli z rana do Kusy przez Wioskę Deszczu. Po kilku godzinach dołączyły do nich posiłki, jednak było tyli rannych, że zapewne mieli starcie z armią Ise. Oba wojska się połączyły i dwie godziny temu wyruszyli w stronę Kusy.

Ostatnio edytowany przez Fox (07-02-2014 21:46:42)

Avian czekał pod siedzibą już długi czas, lecz dotarłem i ja na Kyodaiji. Obie przywołane istoty znikły. Klon wziął Fox'a, którego położył w jego pokoju w siedzibie Akatsuki, a Ise został położony na środku pomieszczenia. Spojrzałem na jego dziurę w klatce piersiowej i lekko się skrzywiłem.
* Przerażająca technika, godna władcy Kraju Ognia. *
Byłem niesamowicie wycieńczony, nie mogłem nawet swobodnie się poruszać, lecz kilka rzeczy musiałem wykonać. Ze swojego pokoju wziąłem malutki słoiczek z formaliną. Podszedłem pod ciało i zdjąłem maskę martwemu. Jego twarz nie przypominała mi kogokolwiek, lecz to mnie bardziej zaniepokoiło. Było więcej osób, które zostawały pochłaniane przez ich chore ambicje, a świat nawet o nich nie słyszał. Przystąpiłem do ważnej czynności jaką było pozbawienie oczu - Mangekyou Sharingan'a mojego brata - Sasuke. Gałki oczne umieściłem w słoiczku z formaliną i zamknąłem go chowając do swojej torby. Fox spał dalej więc mogłem być spokojny. Niedługo powinien się obudzić, aczkolwiek miałem czas. Wyciągnąłem ciało na zewnątrz i tam przykleiłem do niego 3 notki większej eksplozji, które zdetonowałem niszcząc trupa. Nie mogłem użyć własnej chakry, by go spalić w popiół więc zmienił się w krwawą mgiełkę. Wszedłem do środka i odpiąłem Zetsumei, który oparłem o ścianę. Nagle wyplułem trochę krwi, obrażenia wewnętrzne nie były może duże aczkolwiek znaczne. Moje oczy jednak bolały najbardziej. Wszystko widziałem przez mgłę, a nawet teraz nie mogłem używać zdolności Sharingan'a. Nie widziałem chakry. Nie miałem już sił wejść do swojego pomieszczenia w kryjówce. Wejście było zamknięte więc mogłem spokojnie położyć się oparty o ścianę i zasnąć. Tak też uczyniłem. Klon znikł.

Obudziłem się w kryjówce Akatsuki w swoim dawnym pokoju. Więc jednak udało się, Itachi zadbał ja zwykle o wszystko, nie pozwolił, aby coś mi się stało. Czułem ból, jakbym miał połamane trzy żebra, i tak rzeczywiście było. Natychmiast zdjąłem pancerz i resztę ubrania od pasa w górę i zacząłem opatrywać to miejsce, chociaż aby trochę zmniejszyć ból. Wiedziałem, że aby całkiem się zregenerowały potrzeba trochę czasu. Nie mogłem używać chakry, wiedziałem, że dopiero za jakieś dwa dni będzie to możliwe, byłem mocno wyczerpany. Nie miałem zamiaru ruszać się ze swojego pokoju, miałem w nim jeszcze trochę jedzenia, jakiś chleb i trochę szynki, zjadłem i położyłem się. Zanim padłem pamiętam, że poczułem straszny ból w oczach i coś strasznie dziwnego.. Teraz nie byłem w stanie nic zrobić, nawet włączyć Sharingana, patrzyłem normalnymi oczami, co było strasznie denerwujące. Po zjedzeniu położyłem się na łóżku i zacząłem rozmyślać. Ise został pokonany, ale co z jego oczami? Powinny one zostać wykorzystane lub zniszczone przez Itachi'ego już dawno temu, jednak ten postąpił jak postąpił i przez to powstała ta cała wojna, dlatego że ktoś otrzymał tą potęgę.  Nie zastanawiałem się nad tym - posiadałem moc tych oczu dzięki swojemu Edo Tensei, jednak wiem, że Itachi posiada moją dawną potęgę - Byakugan. W czasie walki z Ise poznałem prawdziwą siłę Mayumi, jak ją nazwał Ise - Hozuki. Wiedziałem, że Hozuki to obecnie wymarły klan z Kiri specjalizujący się w szermierce, w sumie ona też była w tym dobra, jednak nigdy się tak nie przestawiała.. W sumie to nie ważne. Jej techniki miecza, jak i Kekkei Genkai stwarzają niesamowitą kombinację, która może zagrozić wielu osobom. Jiraiya, którego ujrzałem na tej wojnie był zupełnie inny niż ten z którym walczyłem w Kraju Żelaza. Znacznie pewniejszy, ambitniejszy i wiedział o co i dla kogo walczy. To dało mu siłę, a także motywację do walki zarówno z nami jak i Ise. Senjutsu to wspaniała rzecz, w głębi cieszyłem się, że mój były uczeń stał się tak potężny, przynajmniej walka z nim będzie satysfakcjonująca. Sam Hokage, którego kojarzyłem jeszcze za dawnych lat jednie z widzenia pokazał co potrafi. Zbroja z lawy mocno go chroniła, a ta ostateczna technika była niesamowita. Przeżycie jej jest praktycznie niemożliwe. Cała ta wojna utwierdziła mnie w przekonaniu - potrzebuję większej mocy. W porównaniu z Susanoo Sasuke które znałem wiedziałem, że istnieje też inna forma posiadająca żebra. Ise został zabity, ale dokładnie nie wiedziałem co stało się z Hokage, który również oberwał. Mangekyou Sharingan to dzięki niemu Ise był w tanie dokonać tego wszystkiego, i teraz wiedziałem, żeby dokonać swoich marzeń również tego potrzebowałem.

Zamknąłem oczy i ponownie zasnąłem.

Obudziłem się następnego dnia. Moje ciało dalej bolało, i wiedziałem, że to potrwa, ale za to moja chakra była już w pełni zregenerowana i mogłem jej używać. Długo nie czekałem i zaraz po przebudzeniu włączyłem Sharingana, wtedy poczułem się nieco inaczej niż za każdym razem wcześniej. Czułem się inaczej, moje oczy wydawały się jakby to ująć - bardziej pewne i silniejsze, jednak nie wiedziałem czym jest to spowodowane.
Wstałem z łóżka i założyłem na siebie swój pancerz, zbroję i w ręku pojawiło się Gunbai, które po chwili zarzuciłem na plecy. Wyszedłem z pokoju, zamknąłem za sobą drzwi i ruszyłem w stronę wyjścia.

Siedząc w swojej kwaterze rozpoczynam trening chakry

Trening Chakry

Wchodzę do siedziby aktasuki i odrazu kieruje sie do swojej kwatery, owieram drzwi i wchodze do środak
- Czas troche potrenowac - pomyślałem i usiadłem na ziemi
siedzac po turecku na ziemi zaczynam zbierac w sobie chakre