Idziemy przez las wraz z Shii i Darui
Nagle za nami pojawia się posłaniec z naszej wioski
- O co chodzi? Co tu robisz? - pytam odwracając się
- Mam dla pana Raikage ważną wiadomość. - mówi

- Niestety, zniknęli nam z oczu. Gdy będziemy wiedzieć coś więcej, zawiadomimy pana.
- Nie ma potrzeby, wracam do wioski.
- Nie wolno panu! - wtrąca się Shii
- Co? Co powiedziałeś?! Muszę wracać i ratować brata!
- Shii ma rację, musi pan uczestniczyć w tym spotkaniu. Drużyna Samui zajmie się pańskim bratem. - mówi Darui

Idziemy z Fuu i Torune przez las, góra już niedaleko
Nagle wszyscy słyszymy szelest za sobą, jakby ktoś nas śledził
Powstrzymuję swoich towarzyszy przed wyciąnięciem broni
- Ja się tym zajmę. - mówię i odsłaniam bandarze na oku

Wykańczam Mieczem jednego z nich
Potem podnoszę go i zasłaniam się przed gradem broni
- 15...16..17, eh? - wyliczam wszystkich i ruszam do boju
Po chwili nie było już żadnego żywego

Podróż zajęła mi dłużej niż podejrzewałem, po drodze roiło się od samurajów na szczęście udało mi się przemknąć niezauważonym. W tym miejscu muszę szczególnie uważać gdyż spędziłem tutaj kawał czasu. Uratowanie syna Kyoraku, który następnie wykuł dla mnie Senoko, trening z mistrzem. Szmat czasu.
-*Nie mogę sobie pozwolić na wpadkę...Kyoraku, jego żona, mistrz i oczywiście Ayaku. Wszyscy bez problemu by mnie rozpoznali. Nie mogę ryzykować. Na pewno doszła do nich informacja o mojej śmierci. Ciekawe co tam u nich...Mam nadzieję, że dobrze się im wiedzie. Cóż jak znajdę chwilę to może sprawdzę.*
Żeby mniej rzucać się w oczy zapieczętowałem Gunbai w jednym z moich zwojów, ubrany jestem w płaszcze który swoją drogą uszyła dla mnie żona Kyoraku, na głowie mam kaptur, moja bujna grzywa zasłania połowe mojej twarzy. Ale nic w tym dziwnego w końcu pizga w tym kraju...
Spokojnym krokiem przemierzam las w poszukiwaniu ziół Nashi
-Poprzednie zioła udało się zdobyć dość łatwo, na może prócz tej małej potyczki. Mam nadzieję ,że z tymi nie pójdzie gorzej. Plusem wycieczki jest to, że zwiedzę dużą część krajów co ułatwi mi w przyszłości "podróżowanie". Tym razem nie mogę nikogo podpytać, za duże ryzyko. Muszę je odnaleźć na własną rękę.
Raz jeszcze czytam opis ziół, niestety nigdzie czegoś podobnego nie dostrzegam.
-Chyba nie będę miał wyjścia...będę musiał dostać się do wioski i jednak tam zaczerpnąć informacji. Mam pewien pomysł...
Podążam w miejsce w którym ostatni raz mijał mnie patrol samurajów. Skacząc po drzewach po kilku minutach dostrzegam mój cel.
-*Jest dobrze jeden z nich jest mojej postury.*- wykonuję technikę Meisai Gakure no justu aby mnie nie dostrzegli. 
-*Teraz tylko odłączyć go od stadka...* - gdy jestem odpowiednio blisko aktywuje Sharingan i łapię jednego z samurajów Nentou Shihai no justu po czym zaczynam go kontrolować. Wysyłam do jego umysłu pewną sugestię...
-Chłopaki idźcie przodem, muszę skoczyć na stronę!
-Znowu? Dobra chodźmy nie chce na to patrzeć.
-Zaraz was dogonię! - po czym oddalił się na stronę, a ja prosto za nim. Gdy byliśmy już w bezpiecznej odległości obezwładniłem go ciosem w kark.
-Sorki koleżko, ale nie miałem wyjścia jak skończę to wrócę po Ciebie. Dobrze, że usłyszałem twój głos będę mógł próbować go naśladować.
Tworzę klona który zostanie i będzie pilnował mojego chwilowego "więźnia" jakby odzyskał przytomność. Związujemy go za pomocą stalowych linek i zakrywamy oczy. Ja w tym czasie przebieram się w jego uniform , zakładam ich komiczną maskę, zabieram miecz. Senoko oraz płaszcz oddaję na przechowanie klonowi.
-Pilnuj go, mam nadzieję, że za niedługo wrócę.
Ruszam za moimi nowymi towarzyszami. Po kilku minutach ich doganiam.
-No w końcu, trochę Ci się zeszło
Próbując zmienić głos odpowiadam drapiąc się po głowie -Coś mi musiało zaszkodzić. I chyba coś mnie bierze bo gardło mnie boli.
-Właśnie słyszę...więc nie gadaj za dużo....jak zwykle.
-Ok.- odpowiadam po cichu
Kierujemy się w stronę wioski.

Gdy owa postać jest wystarczająco blisko dostrzegam coś niepojącego, całe jego dłonie i przed ramiona są we krwi.
-*Nie myliłem się...zabił ich.* - prześwietlam go Sharinganem dostrzegam, że otacza go jakaś dziwna chakra. Odwracam się w stronę Ayako.
-Uciekaj stąd! Wydaje mi się, że to może być ten o kim opowiadał Ci Ao...
-Nie zostawię Cie samego!
-Nie jest dobry moment na zgrywanie bohatera...
-Teraz wasza kolej...a później cała wasza wioska i wioska śniegu zapłaci za śmierć mojego mistrza...
-Masz na myśli tą lodową pokrakę?
-Za te słowa umrzesz w męczarniach.
-Niech zgadnę jesteś jego uczniem i chcesz się zemścić na osobie która go zabiła tak?
-Blisko ale nie nazwałbym się uczniem...raczej eksperymentem...jego największym dziełem.
-Eksperymentem? Dziwne określenie. Ale wiesz co? Nie mogłeś lepiej trafić, bo to ja go zabiłem.
-Nie pierdol, mistrza zabił plugawy Uchiha który zginął razem z nim.
-Jesteś pewien? Przyjrzyj się moim oczom.- w tym momencie przeciwnik łapie "ostrość" mrużąc w dziwny sposób oczy.
-Przecież to...Sharingan! - oponent zaczyna wrzeszczeć, rzucać się przy czym uwalniając niesowitą chakrę. Jego ciało zaczyna się zmieniać, "ewoluuje" miejscami zaczyna zamieniać się w lód i w zastraszającym tempie rośnie. Powstaje przy tym silny podmuch chary przez który ciężko otworzyć nam oczy.
Ayako zasłania twarz dłońmi i próbuje utrzymać się na nogach, ja jednak próbuję utrzymać wzrok na przeciwniku który po chwili zmienił się w lodowego człekokształtnego olbrzyma. Ma koło 50m wysokości.
-Co to do cholery jest?! - wraz z Ayako patrzmy zdumieni na lodowego stwora, zarówno ja jak i ona czujemy całą tą przytłaczającą chakrę, początkowo olbrzym pozostaje w bezruchu...

Ostatnio edytowany przez Uchiha Izuna (24-01-2018 21:33:51)